نازپرورده فقط کسی نیست که به اصطلاح لوس حرف می زند و درپرقو می خوابد. نازپرورده کسی است که دلگرمی و علاقه اجتماعی او رشد کافی نکرده است. 

- کودکی که هرچه می خواهد به دست می آورد، و بی کمترین فرصتی برای رویارویی با چالش های زندگی، حمایت دیگران را دریافت می‌کند نیز نازپرورده رشد می‌کند.‌
- کودکی که جز در کنار والدینش امنیت پیدا نمی کند تا بخوابد، کودکی‌که ضمن برخورداری از قابلیتهای رشدی هنوز در خوردن و توالت رفتن به والدینش وابسته است، نیز نازپرورده است. 
- اگر کاری را کودک خودش می تواند انجام بدهد و شما برایش انجام بدهید او را نازپرورده کرده اید.
- کودکی که برای انجام‌تکالیف مدرسه برای مدت طولانی والدینش را در کنار خود می نشاند، و دغدغه ای برای وقت و نظم خانواده ندارد نیز نازپرورده است.
- کودک نازپرورده حتی به نظافت خود بی اعتناست چراکه انگیزه ای برای آن نمی بیند.‌ بدیهی است که والدین سهل گیر و بی قید فرزندانی نازپروده بار می اورند چون کودک ضرورتی برای همسوشدن با انضباط جمع نمی بیند.
- والدینی‌که به فرزند خود می آموزند اگر در کارها  اول نبود، اگر کامل نبود، مقبولیت ندارد، و فقط به نتیجه نگاه می‌کنند، کودکی نازپرورده تربیت می کنند.‌

- کودکان فقط در خانه نازپرورده نمی شوند، مدارس نیز در این میان موثرند. کودکانی‌که در مدرسه برای همکاری، مسئولیت پذیری و احساس برابری با دیگران آموزش نمی بینند نیز نازپرورده محسوب می شوند. آنها مستعد احساس تفاخر، برتری یا حقارت هستند، که امکان هرنوع مشارکت و تعاون را از میان برمی دارد. پرمدعاهایی با بنیه ضعیف روانی، حال آنکه به قول آدلر "این افراد پهلوان پنبه هایی هستند که وزنه های توخالی بلند می‌کنند".
- کودک نازپرورده بواسطه تعامل دلسردکننده والدینش احساس"خاص" بودن می‌کند و ممکن است تا پایان عمر متوقع و البته ناکام بماند (مگر آنکه بوضوح به ناکارآمدی سبک زندگی اش پی ببرد و برای تغییر دلگرم شود)